Tragična sudbina radnika sa najpoznatije jugoslovenske novčanice! Živeo u teškoj bedi i umro kao invalid rada

Reč je, zapravo, o Arifu Heraliću, livcu na visokoj peći u Zenici. Njega su često mešali s Alijom Sirotanovićem, zbog sličnog lika i radničkog šlema, iako njihova lica na novčanicama nose različitu simboliku.

Arif Heralić je obeležio vreme uspona i nade u posleratnoj Jugoslaviji, a Alija Sirotanović vreme sumraka blagostanja koji je nagovestio krvave devedesete.

Heralić je bio livac, radnik na visokoj peći, čiji je životni put pratio niz tragedija. U Zenicu je došao iz Maglaja, gde su tokom Drugog svetskog rata ustaše ubile pedesetak članova njegove familije, a oca i braću u njegovom prisustvu. U zeničkom naselju Crkvice je živeo skromno i tamo danas ne živi niko iz njegove porodice. Od dvanaestoro dece koje je dobio, do školskog uzrasta je preživelo sedmoro. Težak život i brojne tragedije odvele su ga u alkoholizam i kasnije u tešku bedu. Umro je 1971. godine.

U maju 1967. godine je objavljen razgovor N. Cvetića u Nedeljnoj reviji upravo sa Arifov, a Yugopapir je taj intervju sačuvao od zaborava i mi ga prenosimo u celosti:

Maj 1967.: Arif Heralić, jedan od najboljih livaca Zeničke železare, počeo je da se menja onog trenutka kada je postao svestan da njegovu fotografiju svakodnevno drži u rukama više miliona ljudi...

Tužan je Arif Heralić. S njegovog lica iščeznuo je osmeh koji poznaje svaki Jugosloven. Promenio se čovek čiji se lik nalazi na novčanici od 1000 starih i 10 novih dinara. Njegove oči postale su mutne i uokvirene borama i podočnjacima. Obrazi natečeni. Brada proseda i neobrijana. Kosa duga, zamršena... Godine, neuredan život i alkohol učinili su svoje.

Teško je prepoznati Arifa...

Nekadašnji livac u Zeničkoj železari sada je penzioner. Stanuje u ruševnoj krovinjari u naselju Prvi maj u gradu čelika. Kuća mu je prazna, sa zidova opada malter. Na podu prazne boce, komadi hleb - pisala je tada "Nedeljna revija".