Na današnji dan: Rođen Peđa Mijatović, legenda Partizana i Real Madrida (VIDEO)

Prve fudbalske korake načinio u Komu iz Podgorice, nastavio u Mladosti, da bi vrlo brzo bio zapažen od strane trenera Budućnosti iz Podgorice. U prvom timu Budućnosti debituje u sezoni 1986/87 i do 1990. je na 73 prvoligaških susreta bivše države postigao 10 pogodaka.

U zimskom prelaznom roku 1989/90, Mijatović je bio na pragu transfera iz Budućnosti u splitski Hajduk. Dobio je i akontaciju u iznosu od 50.000 tadašnjih nemačkih maraka. Međutim, zbog situacije koja je mirisala na rat upozoravali su ga u Podgorici da ne ide u Split, pa je otišao u Partizan, a akontaciju pošteno vratio.

Iako je postigao gol na svom debiju u dresu Partizana protiv svog bivšeg kluba Budućnosti,  prolećnu polusezonu u novom klubu je uglavnom proveo u prilagođavanju na igru “crno-belih” i do kraja sezone na 14 nastupa nije postigao pogodak.

U sezonama koje slede postaje važan šraf  ekipe “crno-belih” koja pod vođstvom Ivice Osima ne uspeva da izađe iz senke Crvene zvezde koja je u to vreme vladala evropskim i svetskim klupskim fudbalom. Ipak, u sezoni 1991/92 osvaja Kup Jugoslavije, a u prvenstvu 1992/93 sa “crno-belima” osvaja šampionsku titulu. U dresu Partizana odigrao 104 prvenstvenih susreta i postigao 44 gola.

U leto 1993. prelazi u špansku Valensiju u čijem dresu nastupa na 104 prvenstvenih susreta i postiže 56 golova. U sezoni 1995/96 sa Valensijom stiže do vicešampionske titule, a on sam postiže čak 28 golova i biva izabran za fudbalera godine u Španiji.

Informer

Sjajne partije nisu prošle nezapaženo i uz velike proteste navijača Valensije, u leto 1996. postaje član Real Madrida. U Madridu je za tri godine ostavio neizbrisiv trag – golovima, driblinzima i ponašanjem na terenu i van njega. Proglašen za drugog fudbalera u Evropi u anketi «Frans fudbala» za 1997. godinu, iza Ronalda.

Njegov pogodak u finalu Lige šampiona 1998. protiv Juventusa (1:0) doneo je madridskom Realu titulu prvaka Evrope nakon pune 32 godine. Osvajač Interkontinentalnog kupa sa Realom 1998.

Iz Reala je otišao u Fiorentinu, a karijeru završio u Levanteu.

Bio je član omladinske reprezentacije SFRJ koja je 1987. godine postala šampion sveta, ali nije igrao u finalu protiv SR Nemačke jer je isključen u polufinalu protiv ondašnje Nemačke DR.

Odigrao je 73 utakmica za nacionalni tim postigavši 26 golova. Za A tim SFRJ debitovao je 23. avgusta 1988. godine, protiv Finske, a prvi pogodak za reprezentaciju postigao tek na svom 15. meču za “plave” protiv Malte (6:0) u kvalifikacijama za SP 1998.

Učestvovao na Svetskom prvenstvu u Francuskoj 1998. i Evropskom prvenstvu u Belgiji i Holandiji 2000. godine.

Pamti se i njegov promašeni penal protiv Holandije na Mundijalu u Francuskoj. U osmini finala "narandžasti" su nas eliminisali u osmini finala rezultatom 2:1.

Od jula 2006. do maja 2009. obavljao funkciju sportskog direktora Real Madrida.