Foto:
Vesti
KAKAV JE TO VIRUS OD KOJEG JE PREMINULA GLUMICA MIRA FURLAN?! Ima ga i u Srbiji!
Virus Zapadnog Nila je arbovirus (virus koji se prenosi artropodama) koji takođe uključuje i viruse žute groznice, denge, Sent Luisovog encefalitisa i viruse japanskog encefalitisa. Ovim virusom mogu da se zaraze ljudi, ptice, komarci, konji i drugi sisari, aligatori. Na ljude i životinje ovaj virus prenose tigrasti komarci koji se hrane krvlju zaraženih ptica, i drugih obolelih životinja. Nakon uboda komaraci unose virus u telo žrtve i kod nje izazivaju groznicu Zapadnog Nila, koja se karakteriše teškom kliničkom slikom sa znacima upale mozga ili upale moždanica i kičmene moždine.
Ova arbovirusna infekcija, usko je povezana sa žutom groznicom, Sent Luisovim encefalitisom, denga groznicom i drugim zoonozama, čiji su vektori prenošenja komarci, i ima veliki potencijal u smanjenju populacije divljih ptica u nekim oblastima sveta i stvaranju ozbiljnih zdravstvenih probleme kod drugih životinja i ljudi.
Kako je osnovni način transmisije ubod zaraženog komarca, virus Zapadnog Nila se ne prenosi među ljudima putem kontakta. Međutim 2002, naučnici su otkrili da ljudi mogu biti zaraženi virusom Zapadnog Nila i na druge načine, uključujući transfuziju krvi i transplantaciju ljudskih organa ili tkiva, mada je rizik zaraze na ovaj način jako mali. Takođe, postoje dokazi da se virus sa trudnica putem krvi može preneti na njihove nerođeno dete ili preko majčinog mleka na odojče. Pored toga, laboratorijski radnici koji nepažljivo rukuju zaraženim materijalom, mogu se zaraziti virusom Zapadnog Nila preko uboda igle ili posekotine na koži.
Virus Zapadnog Nila prvi put je izolovan iz seruma jedne visoko febrilne žene 1937. u slivu Zapadnog Nila (po kome i nosi naziv), u oblasti Ugande. Nakon prvobitne izolacije, virus je bio čest uzrok izbijanja sporadičnih manjih virusnih epidemija u Africi, Bliskom istoku, zapadnoj Aziji i Australiji. Od 1990-ih, virus zapadnog Nila izaziva i povremene epidemije u Evropi i Severnoj Americi, koje su povezane i sa većom incidencom virusnog encefalitisa i pojavom drugih neuroloških simptoma.
Ovaj virus zabeležen i u Srbiji
Posledinjih godina 20. i početkom 21. veka virus se preselio na severne i zapadne delove zemljinih hemisfera. Nakon dve decenije, javljanja samo po nekoliko ljudskih i konjskih encefalitisa koji su se završili fatalno, bolest je prerasla u sve veći broj epidemija od 1996. do 2000. u Rumuniji, Maroku, Tunisu, Italiji, Rusiji, Izraelu i Francuskoj. U Rumuniji, nekoliko slučajeva encefalitisa izazvanog virusom Zapadnog Nila kod ljudi javljalo se svake godine, a u Francuskoj, su otkrivene i infekcije virusom Zapadnog Nila u posmatranim ostacima uginulih ptica u 2001. i 2002. Poboljšan nadzor nad infekcijom ovog virusa kod ljudi, konja, ptica i vektora prenošenja (komaraca) otkrio je prisustvo virusa na različitim lokacijama u Evropi (uključujući po prvi pu i Srbiju u 2012. godini).
Do 1. avgusta 2013. godine u Evropskoj uniji registrovano je 26 slučajeva razboljevanja u Grčkoj i po jedan slučaj u Italiji i Austriji. Van teritorije EU registrovano je 53 slučajeva razboljevanja u Ruskoj Federaciji, 26 slučajeva u Izraelu i jedan slučaj u Severnoj Makedoniji.
Prema izveštaju Instituta za javno zdravlje Srbije groznica Zapadnog Nila, prvi put je otkrivena u Srbiji, u leto 2012, tačnije 13. avgusta 2012, nakon izolacije ovog virusa kod prve žrtve (žene stare 60 godina iz Pančeva), koja je toga dana preminula na Klinici za infektivne i tropske bolesti Kliničkog centra Srbije i kod još sedam osoba. Veterinari Veterinarskog instituta iz Kraljeva nakon analize prikupljenog materijala sa obala Save i Dunava u okolini Beograda u 150 zbirnih uzoraka ustanovili su prisustvo virusa Zapadnog Nila kod deset kućnih komaraca, čime je zvanično dokazano da su kućni komaraci, osnovni prenosnici virusa Zapadnog Nila na prostoru Srbije.