Linta predložio Rezoluciju o genocidu nad Srbima, Jevrejima i Romima u NDH! UBIJANI SU NA NAJSVIREPIJI I NAJBRUTALNIJI NAČIN!

Imajući u vidu da se 2021. navršava 80 godina od napada nacističke Nemačke na Kraljevinu Jugoslaviju, kao i 80 godina od osnivanja Nezavisne Države Hrvatske (u daljem tekstu: NDH) i početka genocida nad Srbima, Jevrejima i Romima;

Naglašavajući da je ustaško„konačno rešenje” srpskog pitanja već 17. aprila 1941. godine dobilo podlogu „u zakonskim odredbama za zaštitu naroda i države” i zakonskoj odredbi o zabrani ćirilice donetoj 25. aprila 1941, a progon i uništenje Jevreja je ozakonjeno 13. aprila 1941. godine zakonskom odredbom o rasnoj pripadnosti;

TEŠKO JE I OPASNO BITI SRBIN U HRVATSKOJ! Na sceni je sramna revizija istorije!

Posebno podvlačeći da je ustaški genocid u NDH vršen na najbrutalnije i najsvirepije načine, uglavnom „ručno”, koristeći 57 metoda ubijanja (noževi, maljevi, sekire, specijalna sečiva od kojih je najpoznatiji „srbosek” i dr.);

Smatrajući da istorijski dokazan genocid nad Srbima, Jevrejima i Romima nije bio predmet stvarne političke i moralne osude u jugoslovenskoj državi;

Konstatujući da se u Republici Hrvatskoj namerno i sistematski zatire sećanje na genocid koji je NDH počinila nad Srbima, Jevrejima i Romima;

Uzimajući u obzir da se hrvatski narod nije suočio sa mračnom prošlošću i nije prihvatio odgovornost za počinjeni genocid na način da Hrvatski sabor donose Deklaraciju o osudi genocida nad Srbima, Jevrejima i Romima u NDH;

Konstatujući da Katolička crkva u Hrvatskoj i BiH nikad nije suštinski priznala aktivno učešće u genocidu nad Srbima, Jevrejima i Romima, nije osudila zločin genocida, izvinila se i zatražila oproštaj za počinjene grehe i zločine;

Budući da Anti Paveliću i njegovim najbližim saradnicima po okončanju rata nije suđeno, što bi doprinelo suočavanju  hrvatskog naroda sa zločinom genocida;

Ukazujući da se u značajnom delu hrvatske javnosti, javnih glasila i istoriografije ne samo prećutkuju nego i radikalno umanjuju žrtve genocida u NDH, naročito u Jasenovcu;

Uzimajući u obzir činjenicu da se ustaše kao počinioci genocida danas u Hrvatskoj, od strane uticajnih političkih, verskih i intelektualnih faktora, predstavljaju kao borci za slobodu i nacionalno oslobođenje, a NDH kao prava i istinska država hrvatskog naroda;

S obzirom na to da vlasti Socijalističke Republike Hrvatske, kao  i današnje Republike Hrvatske, nisu ponudile obeštećenje žrtvama genocida i njihovim potomcima;

Imajući u vidu da mnoga stratišta na kojima su žrtve ustaškog genocida mučene, masakrirane i pobijene nisu na dostojan način obeležena i zaštićena;

Polazeći od činjenice da žrtve ustaškog genocida sa mnogih stratišta nisu ekshumirane i sahranjene u skladu sa običajima;

Ukazujući da istorija Holokausta i genocida u Drugom svjetskom ratu nije potpuna bez sistematskog izučavanja ustaške ideologije i ustaškog „konačnog rešenja” u školama, edukacije putem naučnih i javnih skupova i medija;

Obavezujući se da ustaški genocid postane dio kolektivnog sećanja i civilizacijske opomene na opasnosti koje donosi ustaška ideologija i mržnja po etničkom i verskom osnovu;

Polazeći od Evropske konvencije o nezastarevanju krivičnih dela protiv čovečnosti i ratnih zločina sačinjena 1974. godine u Strazburu u kojoj  je genocid izuzet od principa zastarevanja:

Narodna skupština Republike Srbije zaključuje:

• da su zločini ustaša nad Srbima, Jevrejima i Romima tokom Drugog svetskog rata u NDH smišljen, planiran i počinjen genocid kako je definisano Konvencijom o sprečavanju i kažnjavanju genocida, usvojenom od strane Generalne skupštine Ujedinjenih nacija 9. decembra 1948. godine;
•  da je zločin genocida u NDH po svojoj suštini i karakteru ravan Holokaustu;
• da je zločin genocida izvršen kroz sistem koncentracionih logora smrti, kao i masovnim pokoljima izvan njih i pojedinačnim ubistvima;
• da je NDH bila jedina zemlja tokom Drugog svetskog rata u kojoj su postojali koncentracioni logori za decu;
• da je sastavni deo genocida bilo prinudno prevođenje Srba u rimokatoličku veru, kao i masovno proterivanje.

Narodna skupština Republike Srbije traži:

• da Republika Hrvatska, kao država hrvatskog naroda, odlukom svog parlamenta, prizna genocid koji je NDH počinila nad Srbima, Jevrejima i Romima i prihvati istorijsku, moralnu i svaku drugu odgovornost za to;
• da Republika Hrvatska, kao i Bosna i Hercegovina, na dostojan način obeleže i održavaju sva mesta zločina, omogućavajući da se na njima odaje počast i čuva sećanje na žrtve;
• da Republika Hrvatska i Bosna i Hercegovina sprovedu ili omoguće ekshumaciju posmrtnih ostataka žrtava i njihovu dostojnu sahranu;
• da Republika Hrvatska i Bosna i Hercegovina u razumnom roku daju materijalnu odštetu preživelim logorašima i porodicama ubijenih;
• da Republika Hrvatska i Bosna i Hercegovina u razumnom roku vrate imovinu porodica žrtava genocida i srpskim, jevrejskim i romskim organizacijama;
• da Republika Hrvatska zabrani upotrebu ustaških simbola, slogana i pjesama, održavanje misa Anti Paveliću i njegovim saradnicima, podizanje spomenika ubijenim ustašama i štampanje i promociju knjiga u kojima se negira postojanje koncentracionih logora i genocid nad Srbima, Jevrejima i Romima;
• da Republika Hrvatska novom muzejskom postavkom u Jasenovcu pokaže celovitu istinu o genocidu koji su ustaše počinile nad Srbima, Jevrejima i Romima u tom logorskom sistemu i dokumentuje sredstva i načine ubijanja i mučenja logoraša;
• da Republika Hrvatska donese odluku da se sadašnji Hrvatski dom u mestu Glina na Baniji vrati prvobitnoj nameni Spomen muzeja sa izloženom muzejskom i arhivskom građom o zločinima genocida u glinskom kraju,te ponovo postavi spomen-obeležje i spomen ploču u znak sećanja na srpske civile, pobijene tokom maja i krajem jula i početkom avgusta 1941. godine.

Narodna skupština Republike Srbije utvrđuje obavezu:

• da Vlada u roku od tri meseca posle usvajanja ove Rezolucije odredi 10. april za Dan sećanja na genocid nad Srbima u NDH.
• da Vlada sa nadležnim organima izradi plan i program obeležavanja Dana sećanja na genocid nad Srbima u NDH.
• da Vlada započne pravnu, političku i diplomatsku borbu za međunarodno priznanje genocida nad Srbima u NDH.

Za Dan sećanja na genocid nad Srbima određuje se Dan osnivanja Nezavisne Države Hrvatske – 10. april. Glavni razlog jeste činjenica da je osnivanjem NDH započela realizacija dugo pripremanog Plana istrebljenja i uništenja srpskog naroda ognjem i mačem na čitavom području današnje Hrvatske, BiH i Srema sve do Zemuna s ciljem stvaranja Velike Hrvatske bez Srba.

Svakog 10. aprila građani Srbije dvominutnim stajanjem u tišini odaju počast srpskim žrtvama u NDH. U svim osnovnim i srednjim školama u Srbiji na taj dan organizuje se poseban školski čas u cilju upoznavanja učenika s izvršenim genocidom nad Srbima u NDH. Radio i televizijske stanice emituju programe o sećanju na genocid nad Srbima u NDH.

Narodna skupština Republike Srbije apeluje na države potpisnice Konvencije o sprečavanju i kažnjavanju genocida i međunarodne organizacije da u svojim parlamentima donesu rezolucije kojima se masovno istrebljenje Srba od strane ustaškog režima u NDH priznaje kao genocid.

Ova Rezolucija stupa na snagu osmog dana od dana objavljivanja u „Službenom glasniku Republike Srbije”.